آخرین جمعه

آخرین_جمعه_سال ۱۳۹۵

‌تقویم ها را ورق می زنم؛

امسال هم نشد!

این ماه هم گذشت

جمعه دوباره گذشت

اما نیامدی!

بی قرار آمدنت می مانم!

‌

رنج فراق هست و امید وصال نیست

این هست و نیست کاش که زیر و زبر شود

فاضل_نظری

‌‌••●●

مولای غریبم

 💚

لطفا با دقت و تامل بخونید،بہ یاد مولاے غریبمون

آرام در ڪوچہ هاے خلوت میان خانہ هاے گلے قدم بر مے دارم.

جَو عجیبیست با اینڪہ صبح است حال و هواے شهر شبیہ غروب هاے جمعہ است!

دلم مے گیرد،این ڪوچہ ها روح ندارند انگار مردہ اند!

نزدیڪ ڪوچہ اے میرسم،نسیم مے وزد،مردے در انتهاے ڪوچہ ڪنار خانہ اے نشستہ و شال سبزش را روے سرش انداختہ.

بہ سمتش مے روم آرام میگویم:آقا!

شال سبزش را روے دوشش مے اندازد و سرش را بلند مے ڪند،چقدر این چهرہ آشناست!

معصومیتش،جذبہ اش و غم همیشگے!

میگویم:چیزے شدہ؟

نگاهش را بہ در نصفہ و نیمہ ے خانہ مے اندازد.

آرام با بغض میگوید:حال مادرم خوب نیست!

نگاهم را بہ در مے دوزم و دستم را روے قلبم میگذارم!

قلبم درد گرفتہ،نمے دانم این دَر چہ دَردى دارد!

بے اختیار دستم را بہ سمت در مے برم،مُرَددم براے لمس در،میترسم با ضربہ ے دست ظریف دخترانہ ام در از هم بپاشد!

نگاهے بہ مرد غمگین مے اندازم و آرام تقہ اے بہ در مے زنم.

چند لحظہ بعد صداے زنے مے پیچید:ڪیستے؟

مے مانم چہ بگویم!

دوبارہ تڪرار مے ڪند ڪیستے؟

مرد بلند مے شود و رو بہ خانہ مے گوید:اسماء،دختر مهدیست!

مے لرزم با این حرفش!

دخترِ مهدے!

مگر نہ اینڪہ تو پدر همہ ے مایے مهربان؟!

میخواهم چیزے بگویم ڪہ نمیتوانم،صدایے از گلویم خارج نمیشود ڪہ بگویم شرمندہ نڪن بابا!

من و مُحبانت چہ ڪردیم ڪہ حالا بگویے دخترم؟!

چانہ ام مے لرزد اما اشڪ نمیریزم.

در آرام باز مے شود،زنے قد خمیدہ رو بہ رویم ایستادہ!

چادرش را تا روے صورتش ڪشیدہ،آرام با صدایے بے حال میگوید:خوش آمدے!

صدایش شبیہ اسماء نیست!

 مادر است...

اشڪانم جارے میشود و روے زمین مینشینم.

دست لرزانش را بہ سمت صورتم مے آورد،دستش را آرام میگیرم.

میدانم حالت خوب نیست مادر!

میدانم نمازهایت را نشستہ میخوانے!

دستش را میبوسم و روے صورتم میگذارم.

پس حال و هواے ڪوچہ ها بد است چون حال تو خوب نیست!

صداے اسماء مے پیچید:بانوے من چرا شما؟!

آرام میگوید:شیعہ ے علیست،دخترِ مهدى!

سرم را بلند میڪنم ڪہ چشمم بہ پسرے ڪوچڪ میخورد،محڪم گوشہ ے چادر مادر را گرفتہ و با نگرانے من را نگاہ مے ڪند!

غم نگاهش مے گوید ڪودڪ پیر شدہ ے غم مادر است!

طاقت نمے آورم و بلند میشوم میخواهم چیزے بگویم ڪہ مے بینم آقا گریان از ڪوچہ خارج مے شود،نگاهے بہ خانہ مے اندازم،مادر نیست!

مردے گوشہ ے حیاط نشستہ و سرش را روے زانویش گذاشتہ!

چهار طفل ڪہ جلوے دهانشان را گرفتہ اند و بے صدا اشڪ مے ریزند!

دردِ قلبم بیشتر مے شود،آب دهانم را قورت مے دهم میخواهم وارد خانہ شوم ڪہ در خانہ بستہ مے شود!

سریع بہ سمت آقا مے دوم،آرام قدم بر مے دارد ولے هر چے سرعت مے گیرم بہ او نمے رسم!

وارد ڪوچہ اے شلوغ مے شویم،هوا تاریڪ است!

مگر صبح نبود؟!

ڪنار خانہ اے جمعیتے جمع شدہ و زارے میڪند.

پسرڪے با گریہ مے گوید:خدایا پدر را نبر!

آقا مے ایستد و دستے بہ سر پسرڪ مے ڪشد!

قدش ڪمے خم شدہ،دوبارہ راہ مے افتد و من پشت سرش!

این ڪوچہ خلوت است مثل ڪوچہ ے اول!

آقا نگاهے بہ خانہ مے اندازد و اشڪ هایش شدت مے گیرد!

نگاهش را بہ تشت پر از خون ڪنار در دوختہ!

باد عبایش را بہ بازے مے گیرد.

چشمانم را مے بندم و از ڪنار خانہ عبور میڪنم!

تماشا ندارد دیدن خانہ ے ڪسے ڪہ در خانہ هم دشمن داشتہ!

چشمانم را ڪہ باز میڪنم بیابانے را مقابلم مے بینم.

آقا دستش را روے ڪمرش مے گذارد و مے نشیند!

رو بہ من میگوید:خدا براے پدر و مادرت حفظت ڪند!

متعجب و مسرور از این حرف آقا میگویم:دعایم ڪردے پدر؟

لبخند غمگینے میزند:من ڪہ همیشہ دعایتان میڪنم!

صداے بلند تبل و فریاد و برخورد چیزهایے بہ هم باعث میشود گوش هایم را بگیرم اما آرام این زمزمہ مدام در دشت مے پیچد:هَل مِن ناصراً یَنصُرنى!

بہ رو بہ رویم خیرہ میشوم.

جمعیتے خندان روے هم جمع شدہ!

نیزہ ها و شمشیر ها در نقطہ اے پایین مے آید،عدہ اے هم سنگ پرت مے ڪنند برایشان مهم نیست ابزار جنگے بہ خودشان هم برخورد میڪند هدف آن وسط است!

مگر وسط جمعیت چیست؟!

با ترس بہ جماعتے ڪہ از گرگ وحشے ترند نگاہ میڪنم.

ظاهرشان هم شبیہ انسان نیست!

نگاهم را بہ طرف دیگر مے چرخانم.

پیرمردے با ترس بہ لشڪر چشم دوختہ!

بہ سمت اسب سفید رنگے مے دود میخواهد سوار اسب شود ڪہ با صورت مے خورد زمین!

حال آقا بد شدہ و شانہ هاے از شدت گریہ مے لرزد حالش آنقدر بد است ڪہ فراموش میڪنم بدنم رعشہ گرفتہ و دیگر طاقت ندارم!

و صداے غمگین پیرمرد مے پیچید:عزیزِ دلم!

تمام غم دنیا در این ڪلمہ است،عزیزِ دلم!

و هفت مرتبہ فریاد میزند بُنیَ...!

چشمانم را مے بندم،نمیخواهم ببینم حسین ڪنار علے اڪبر جان مے دهد،نمیخواهم ببینم لشڪر براے عزاے جوانش مے رقصد.

نمیخواهم ببینم زنان هم بہ علے اڪبرش رحم نڪردند،نمیخواهم ببینم چطور همہ رفتند،نمیخواهم شرمندگے عباس را ببینم...

من طاقت دیدن بے سر بودن طفل شش ماهہ را ندارم!

با گریہ میگویم:آقا بریم!

من با دیدن ڪمے از اتفاقات در حال مرگم او هر روز مے بیند! 

💚     💚     💚      💚      💚     💚     💚     💚

دستم را روے دیوار مے گذارم و مے ایستم!

نگاهے بہ ڪوچہ هاے سامرا مے اندازم دیگر قلبے برایم نماندہ و نمے دانم چرا جان نمے دهم!

آقا آرام راہ مے رود،آرام آرام!

بے جان پشت سرش قدم بر مے دارم.

صداے بوق ماشین ها و موزیڪ هاے مختلف بہ گوش مے رسد!

اینجا تهران پایتخت ایران،ڪشور پرچمدار امام زمان!

شهر شلوغ است،آقا وسط عابرها مے ایستد و بلند میگوید:هَل مِن ناصراً یَنصُرنى؟!

آیا ڪسے نیست مرا یارے ڪند؟!

ماشین هایے ڪہ صداے موزیڪ سوسن خانم و ساسے و شاهین نجفے ازشان بہ گوش مے رسد با سرعت از ڪنارش عبور میڪنند!

هیچڪس او را نمے بیند هیچڪس صدایش را نمے شنود!

لبم را بہ دندان میگیرم،مصیبت تو سنگین تر از تمام مصیبت هایے بود ڪہ دیدم!

دوبارہ فریاد مے زند:هَل مِن ناصراً یَنصُرنى شیعیانِ من؟

چہ مظلوم میگوید این لفظ شیعیانِ من را!

اینجا ڪسے نیست تو را یارے ڪند لطفا نپرس!

نگاهش مظلومانہ دور تا دور خیابان بین عابرها میگردد...

دختر و پسر جوانے بہ سمتش مے آیند،دخترڪ موهاے بلند بلوندش را رها ڪردہ و در آینہ جیبے اش خودش را نگاہ مے ڪند مشغول تجدید رژ قرمز رنگش است پسر با لحن بدے میگوید:الان میریم خونہ رژ برات نمے ذارم!

چشمانم را مے بندم،من جاے همہ ے این ها شرمندہ ام!

چشمانم را باز مے ڪنم پسر در حالے ڪہ با دختر بلند قهقهہ مے زنند،شانہ اش با آقا برخورد مے ڪند،طعنہ اے مے زند و بے توجہ رد مے شود!

آقا شالش را روے سرش مے اندازد طورے ڪہ چشمانش را بگیرد!

آرام از این جمعہ ے شهر هم مے گذرد....

و ڪوفہ همین تهران است...

✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے 

اللهم_عجل_لولیڪ_الفرج 

نڪند_گرہ_ظهورت_من_باشم...؟😔

جامانده

**بسم رب رقیه **

فردا...اربعینه

همه رفتن کربلا و بازم منه بی لیاقت جاماندم

 

وقتی میبینم همه داخل شبکه های اجتماعی عکس های کربلاشونو گذاشتن 

وقتی از جلوی خونه هایی که رد میشم و میبینم بنر زدن ... داغون میشم ولی بازم سهم من فقط حسرته و حسرت

حال منو هر که چنین دید،گفت به دل آرزوی کرب و بلا دارد😔

نشدم لایق دیدار بهم ریخته ام😔 

❤اللهم الرزقنا زیارت کربلا فی دنیا❤

جامانده نوشت:آقا جان شما رو به سه ساله ات قسم هر کی کربلا نرفته ...کربلایش کن

یا رقیــــــه😔

❁﷽❁

بالٺ شڪستہ اسٺ پرٺ را تڪاݧ مده

بـابا رسیـده اسٺ ڪنارتو جـاݧ مده

از پنجه هاے زبر و حرامے سخݧ بگو

اما دو گـوش غارتے اٺ را نشاݧ مده

گناه من😢

﷽

وگناه من، سکوت است درمقابل هرانچه دیگران میکنند که نباید کنند.

شرمنده مولا جان صاحب الزمان😔

اللهم عجـــل لولیک الفرج😭😔

زردترین اتفاق جهان

﷽

یا صاحب الزمان!

زردترین اتفاق جهان،

پایئز نیست...

نبودن توست،

اتفاقی که،

لحظه به لحظه می افتد...!

جان آقام

راست گفته اند عالم از چهار عنصر تشکیل شده :

آب ، آتش ، خاک ، هوا …

آبی که از تو دریغ کردند

آتشی که در خیمه گاهت افتاد

خاکی که شد سجده گاه و طبیب دردها

و هوایی که عمری ست افتاده در دل ها

ترکیب این چهار عنصر می شود کـــــــــــــــربلا

@alanvaghteshe

دوست شهید من

عید غدیر خم

‍ 💐⚜💠⚜

⚜💠⚜

💠⚜

⚜

🍃﷽🍃  

دلم با یاعلی هر بار جانی تازه می گیرد.

کتاب عشق با نام علی شیرازه می گیرد.

من از الیوم «اکملت لکم» اینگونه فهمیدم

خدا با مهر او دین مرا اندازه می گیرد.

     

روز عرفه

دل، بی قرار روح عرفات؛ یعنی حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام ، است
و این صحرای عرفات است که با کلمات روح بخش دعای امام حسین علیه
السلام و اشک عاشقان او بر دامن خود اجابت را نقش می کند . . .